Samtíminn fær að vera með í söngtextum Árið 1995 mátti lesa í bókinni Blákaldur draumveruleiki eftir Björgvin Ívar Guðbrandsson orðið hugfang. Það var orðaleikur á þessum upphafsárum tölvusamskipta eins og e-mail og MSN eða hvað það hét í þá daga. Að vera hugfanginn var þekkt og netfang var nokkuð sem sumt fólk var farið að þekkja. Bjöggi var á tánum.

Venjulega er tíðarandinn eða hinn raunverulegi samtími svo langt á undan þeim sem fjalla um hann í listaverkum. Í gær heyrði ég í tveimur nýjum söngtextum sungið um headphones og fannst það frumlegt og skemmtilegt. Það var afar vel gert bæði hjá Svavari Knúti og Skúla Gautasyni. En það er langt langt síðan headphones urðu að staðalbúnaði í veruleika unglinganna. Ár og dagar. Annars erum við enn að yrkja um sólina og tunglið, hjartað sem berst í brjóstum okkar og tindrandi augu. Nú ætla ég að vera duglegur að minna sjálfan mig á þegar ég er að setja saman söngtexta hvað mér þykir flott að lefya samtímanum að vera með. Draga upp raunsanna mynd af samtímanum.   ¶ 11:55 f.h.