Ekki dauður
Hæ.
Langt síðan ég hef skrifað hér.
Afsakið.
Mér fannst bara einhvernveginn eins og allir væru hættir að lesa.
En svo,....
... fór ég vestur um helgina og hitti nokkra einstaklinga sem lögðu fram formlega kvörtun um lítil innlegg á þennan vef minn. Og þetta hefur alla tíð verið hugsað sem bréf heim til Bolungavíkur. Ég ætla að reyna að standa mig betur og skrifa eitthvað meira hér en ég hef gert að undanförnu.

Ég fór sem sagt vestur. Það var vetrarfrí hjá mér og krökkunum. Það var gott að koma heim. En mér lá samt fullmikið á heim aftur. Ók útaf í Hnífsdal og eyðilagði bílinn minn. Við erum samt öll ósködduð. Ég fékk duglegt kjaftshögg og myndarlegt mar á framhandlegg. Annað var það ekki. Nú þarf ég bara að ganga í það að finna annan fjölskyldubíl handa okkur og aka svo eins og maður.

Krökkunum þykir alltaf svo gaman að koma vestur. Það er svo vel hugað um okkur á Holtastígnum. Í þetta skiptið hittum við óvenju margt fólk sem voru gestir í Víkinni eins og við. Það var margt um að vera þessa helgina.

Ég spilaði aðeins með Benna Sig og Halldóri Smárasyni í Kjallaranum, tók svo heilt gigg sem mandólínleikari á Ísafirði með Gumma Hjalta og félögum í Megakukli. Þeir kóvera Megas. Það var gaman. Það er svo gaman að spila á mandólín. Og þessa músík sem ég þekki svo vel og finnst svo áheyrileg og skemmtileg. Bara frábært. Reynar fengu þeir hinir allir borgað í bjór en ég var á bíl svo á tímabili þótti mér ekkert æðislega gaman. Það er ekki gaman að upplifa band sem maður er að leika með verða vont vegna ölvunar þeirra sem eru að spila með manni. En ég hef svosem staðið í þessum sporum áður. En þetta slapp nú til í þetta skiptið - varð eiginlega bara hluti af sýningunni af því þetta ástand varði ekki í margar mínútur. Það kom mér á óvart hversu illa ég þekki orðið til á Ísafirði. Ég þekkti ekki nema nokkra tónleikagestanna. Þótt ég hafi verið duglegur að heimsækja Bolungavík á liðnum árum og stundum dvalið þar lengi í einu, hef ég lítil samskipti haft við fólk á Ísafirði og mjög lítið gert af því að spila og syngja þar. Nú bæti ég úr því. Á þessu ári ætla ég að spila trúbadorgigg á Ísafirði og hananú! Ísfirðingar eru nefnilega almennilegt, hresst og einstaklega gestrisið fólk. Tónleikagestirnir á Hótelinu um helgina voru t.a.m. virkilega skemmtilegir.  ¶ 8:35 e.h.