Hljóð í sjónvarpinu Ég hef áður skrifað um það sem mér liggur nú á hjarta.

Einhverntíma þegar ég var áskrifandi af Stöð 2 lét ég það fara mikið í taugarnar á mér hve illa var hugað að söngvurum sem sungu í beinni útsendingu. Flestir söngvarar voru falskir. Sem hlýtur að vera vegna þess að þeir hafa ekki heyrt í sjálfum sér. Því stundum voru það bestu og þjálfuðustu söngvarar þjóðarinnar sem áttu í hlut. Þetta er dónalegt af stöðinni að bjóða upp á slíkt umhverfi fyrir listamennina að vinna í. Mér skilst að það sé gríðarlega erfitt að spila í beinni útsetningu. Það sé svo erfitt að gíra sig í stuð. Öll græjumál eiga að vera í lagi í sjónvarpinu.

Á föstudagskvöldið, í þættinum Ísland í dag, var verið að afhenda tónlistarmönnum gullplötur. Við það tækifæri léku Mugison og Sprengjuhöllin í beinni útsendingu. Þetta var voðalega fallegt. Mugison-bandið lék órafmangnaða útgáfu af góðu lagi og Sprengjuhöllin spilaði þeirra vinsælasta lag. Það heyrðist eignlega ekkert í trommukassanum í Mugisonlaginu og í hvorugu laginu fengu sjónvarpsáhorfendur að njóta bassaleiksins. Það fannst mér lélegt. Mig langaði svo mikið að heyra bassalínurnar. Þetta var alveg glatað. Það vantaði mikið í heildarmyndina.  ¶ 4:45 e.h.