Musik Þetta var fínt ball á laugardaginn.
Ég spilaði allt ballið með hljómsveitinni á mandólín. Mér finnst svo gaman að spila sveitaballaslagarana á mandólín með hljómsveit. Þetta er náttúrulega mikill lúxus að vera svona session-maður. Það hvílir ekki á manni önnur ábyrgð en sú að klúðru engu fyrir bandinu sem er búið að hafa fyrir því að æfa lög og ákveða hvernig eigi að byrja þau og enda. Vonandi að ég komist í það fljótlega aftur að spila sem session-mandólínisti með góðri ballhljómsveit.

Ég spilaði á Selfossi fyrr um kvöldið í veislu. Þar var ég einn. Það getur verið erfitt þegar maður veit ekki alveg á hverju maður á von. Í þetta skiptið var það þannig. Ég vissi ekkert um hópinn, salinn eða fjöldann. Og ég hafði heldur ekki tök á að vera í salnum áður en ég steig á sviðið. Það tók mig góðan tíma að komast í gírinn en það tókst fyrir rest að finna hvað fólkið vildi og það fór svo að ég yfirgaf ekki svæðið fyrr en eftir 3 uppklappsnúmer. Þetta var merkilegur áfangi á tónlistarferlinum. Þarna var ég í fyrsta sinn að koma fram sem trúbador á vegum opinberrar umboðsskrifstofu. Sjá hér: www.sonus.is.

Nú er þessi bransi að komast á fullt aftur eftir nokkurt hlé. Ég spila fyrir hóp frá norsku fyrirtæki sem kemur hingað í hvataferð um næstu helgi. Svo verður eitthvað um trúbadorgigg. Kórinn hefur svo vetrarstarfið á morgun með fyrstu æfingu.  ¶ 10:37 e.h.