LEITIN AÐ LYKLUNUM

Gærdagurinn er einn fallegasti sumardagurinn þetta sumarið. Hjá mér hafði þessi dagur þema. Þemað var LEITIN AÐ BÍLLYKLUNUM.

Ég byrjaði strax um hálffimmleytið um morguninn, leitaði þá í kukkutíma. Svo þegar ég vaknaði hófst önnur leit og sú þriðja eftir hádegið. Um miðjan dag var gerð sérstök ferð til að leita og svo fóru Gréta og Hófý vinkona okkar með mér að leita fyrir kvöldmat af því að þær töldu að ég væri of mikill sauður til að finna lyklana. Allan tímann hafði mig grunað að einhver hefði tekið lyklana upp úr gólfinu og stungið þeim á sig, annað hvort af góðmennsku sinni og ætlað að finna eigandann eða hreinlega í misgripum fyrir sína eigin lykla. Og einn mikið ölvaður piltur sem þarna var staddur lá sterklega undir grun. Hann sór af sér allt slíkt, en þegar hann var kominn almennilega til rænu eftir kvöldmatinn í gær fann hann í vösum sínum bíllykla sem hann kannaðist ekki við, reyndar líkir hans eigin. Þá vissi hann hver saknaði lyklanna sinna og hann skilaði okkur þeim í gærkvöldi. Mikið varð ég feginn.  ¶ 7:11 f.h.