Frá Wagga Wagga til Bláskógabyggðar Ég er Bolvíkingur. Foreldrar mínir eru báðir fæddir í Bolungavík eins og foreldrar mömmu og föðurafi minn. Það er ekkert flókið fyrir mig að segja til mín og benda á landakort. Hún Gréta mín á ekki eins gott með þetta. Hún er svona héðan og þaðan og ættingjar hennar eru dreifðir út um allar trissur. Nokkrir eru í Svíþjóð og einn ættleggurinn hefur skotið rótum í Ástralíu. Við höfum haft Wagga Wagga-búa ættaða af Kjalarnesinu í heimsóknum hér í sveitinni í vikunni. Hákon varð eftir hjá þeim þegar Gréta ók þeim í sumarhús í Rangárvallasýslu. Þeir ná svo vel saman hann og þessir áströlsku frændur hans.

Ég hitti Guðna kórfélaga minn í dag þar sem ég var í göngutúr með Hringi syni mínum, sem er þriggja ára, og Patty, 5 ára frænda hans. Guðni spurði mig hvort ég ætti báða þessa stráka. Þegar ég sagði honum að sá ljóshærði væri nú kominn alla leið frá Ástralíu hváði hann: „Og snýr hann samt svona?"

Við Hringur röðuðum borðum og stólum, skreyttum salinn í Aratungu og blésum í blöðrur í dag. Kórinn sér um kaffisölu í þjóðhátíðardaginn. Annað kvöld fer öll fjölskyldan svo á Kaffi Klett, borðar grillmat og svo borga ég fyrir okkur með því að syngja og spila með góðum vinum fram eftir kvöldi. Síðustu tvö ár hefur þetta verið gert og verður endurtekið nú. Ég held svei mér þá að það verði fjölmennt band og hvaðeina!  ¶ 7:06 e.h.