Notkun forsetninga Mér þykir auglýsingin í sjónvarpinu þar sem Pétur Jóhann Sigfússon fer að spyrja fullorðnu konuna sem situr við hliðina á honum í flugvél um það hvert hún sé að fara vera virkilega skemmtileg. „Hvaða borgar ert þú að fara til?" Hún fer að segja honum til um málfarið, bendir honum á að það sé óæskilegt að enda spurningu á forsetningu.

Það er þetta með notkun forsetninganna. Það er ekki alltaf á hreinu hvernig maður á að nota þær. Það er t.a.m. algengt að fólk tali um að það hafi verið á Bolungavík. Við Bolvíkingar erum aldrei hrifnir af því. Við viljum að fólk haldi sig í Bolungavík. Reyndar er til einföld regla um það hvaða víkur fá í og hvaða víkur fá á.

Ég þurfti einu sinni að koma þeim skilaboðum til manns sem þurfti að ná tali af Leo yfirmanni mínum í sláturhúsinu sem ég vann í þegar ég bjó úti í Dk hvar hann væri. Ég vissi að hann væri á fundi, svo ég sagði það bara: „Han er på møde." En þá var hlegið að mér og ég man að einn sem heyrði þetta, Henrik vaktstjóri, spurði mig hvort Leo sæti virkilega ofan á fundinum og lék það svo það vakti kátínu í vinnusalnum. „Han sidder i møde Karl, han sidder i møde." Það eru fleiri dæmi um að orði sem tekur með sér eina forsetningu þegar töluð er danska fylgi allt önnur forsetning í íslensku.

Perla María spyr jafnan hvort hún megi hringja við afa Halla. Ekki tala við hann eða hringja í hann, nei hún hringir við hann.  ¶ 10:37 f.h.