Leikhús og musik Við feðgar, ég og Hákon, fórum snemma á ról í dag. Við rétt höfðum það út úr þorpinu því það hafði snjóað og skafið í skafla í nótt. Þjóðvegurinn var aftur á móti heflaður og fínn. Ferðinni var heitið á Selfoss. Ég var að fara á hljómsveitaræfingu. Djassband Suðurlands er að setja saman dagskrá á Rauða húsinu á Eyrarbakka. Í þetta skiptið ætla þeir ekki aðeins að spila jass og jassskotið popp heldur á líka að spila kántrí og kántrískotið popp. Ég var sem sagt kallaður inn í þann lið dagskrárinnar, ýmist til að strömma kassagítar, plokka mandólín og spila á munnhörpu. Þarna mun ég í fyrsta skipti spila opinberlega á krómantíska munnhörpu. Það er töluvert mikið flóknara en að spila á þessar hörpur sem ég hef alltaf spilað á, en það er líka mögulegt að spila fleiri tóna og það er einmitt þess vegna sem ég ætla að reyna þessa hörpu nú: Mig vantaði tóna.

Mér líst bara vel á þetta verkefni. Ég hef ekki spilað með neinum þessara hljóðfæraleikara eða söngvara sem þarna troða upp áður, nema Guðmundi fiðlara. Það er gott að kynnast þessum hljóðfæraleikurum á svæðinu og koma sjálfum sér á framfæri. Svo hef ég haft svo gaman af kántríi síðan Norah Jones og hinir stórkostlegu hljóðfæraleikarar sem spila með henni opnuðu huga minn fyrir þeirri gerð tónlistar.

Stundum langar Hákon með mér á æfingar. Hann má það ekki alltaf, en stundum kemur hann með mér. Í þetta skiptið nennti ekki að fara með. Reyndar þekkir hann einn spilafélagana því fiðlukennarinn hans er þarna innan borðs. En hann sem sagt beið eftir mér heima hjá afa sínum og ömmu á Selfossi. Þegar æfingin var búin fórum við til Reykjavíkur og sáum leikrit í Þjóðleikhúsinu. Hann fékk miða á leikritið Sitji guðs englar í afmælisgjöf. Þetta var ljómandi skemmtileg sýning.  ¶ 8:59 e.h.