Pólitíkin Ég er að fylgjast með þætti Egils Helgasonar á Stöð 2 um stjórnmál á Íslandi. Mér skilst að þetta sé fyrsti þáttur vetrarins. Í upphafi þáttarins las Egill pistil sem var nokkuð góður. Já, góður get ég alveg sagt þótt mér heyrist hann nú vera á annarri línu en ég í pólitíkinni. Það skiptir engu máli. Hjá honum í dag er fólk sem hefur boðð sig fram til setu á Alþingi. Þarna sitja Guðlaugur Þór, Katrín Jakobsdóttir, Bjarni Harðar og Kristrún Heimisdóttir (svo bættust í hópinn Guðfinna HR-rektor og Róbert Marshall.

Það er tvennt sem einna helst vekur athygli mína við málflutning þeirra. Annað er það að tal þess er innihaldsrýrt. Það segir ekkert. Það notar frasa og kemur sér í aðalatriðum hjá því að svara spurningum sem beint er til þess. Hitt er meira skemmtilegt. En það er að það má greina á áherslum fólksins að að einhverju leyti hafa flokkarnir lagt línurnar um það hvernig frambjóðendur eiga að tala í þætti eins og þessum og hvers konar spurningum það eigi að beina að öðrum frambjóðendum, um mismunandi efni eftir því úr hvaða flokki sá er sem spurningunni er beint til. Þetta er eins og töflufundi fyrir fótboltaleik. Þjálfarinn bendir á veikleika hjá liði andstæðinganna og samræmir aðgerðir um að herja á þá þar sem þeir eru veikastir fyrir. Ég spái því að í næstu viku munum við heyra hvaða vörnum flokkarnir ætla að beita. Sennilega átti ekki að segja mikið í dag. Það á eftir að samræma varnaráætlunina. Það þykir ótraustvekjandi að það heyrist mismunandi raddir frá fólkinu innan sama flokksins. Eins og það sé eitthvað óeðlilegt við það þótt fólk sé ekki sömu skoðunar um alla hluti þótt því finnist því eiga saman um meginatriði. Furðulegt.

Ég vona að umræðan verði á hærra plani í vetur.  ¶ 1:09 e.h.