Sút fló í brjóstið inn Hugrenningar um skáldskap.

11. passíusálmur fjallar um afneitun Péturs. Hann er 17 vers. Það áttunda er svona:

Pétur með bljúgu bragði
bráðlega sagði nei,
sór sig og sárt við lagði,
svoddan mann þekkti hann ei.
Glöggt þegar gerðist þetta,
gól haninn annað sinn.
Síst mátti sorgum létta.
Sút flaug í brjóstið inn.

Það er bara ekki hægt að toppa þetta. Þetta er svo fallegt mál.

Hallgrími tekst allt í senn:
- að taka inn í versið orðréttar hendingar úr Biblúþýðingu Guðbrands, eins og t.d. 3. ljóðlínuna hérna sem er úr Markúsarguðspjalli (14. kafli, 71. vers)
- að búa til svona snilldar setningu eins og: „Sút fló í brjóstið inn", sem er náttúrulega miklu meira töff en að segja að Pétur hafi grátið, eins og Markús gerir (Takið eftir að tvær þátíðarmyndir af sagnorðinu fljúga eru þekktar úr þessari ljóðlínu. Ég þekkti þá sem er í fyrirsögninni (fló) úr texta eftir Megas þar sem hann notar þennan frasa Hallgríms í samnefnu lagi, mig minnir að það sé á plötunni Fram og aftur blindgötuna. Sömuleiðis syngur hann „fló" í þessu versi á upptöku sem ég komst yfir frá tónleikunum frægu í Gamla bíói 1985.)
- að hafa stíl Passíusálmanna svo kúl að hann er ekki einu sinni gamaldags árið 2006, rúmum 300 árum eftir að hann yrkir þetta.

Bravó Grímur!  ¶ 10:51 e.h.