Frumkvæði barna og unglinga #2 Á yngra ári í 4. flokki höfðum við strákarnir ekki þjálfara. Stebbi Andrésar var á eldra árinu og mjög áhugasamur um íþróttir. Hann tók að sér að vera í forystu fyrir okkur í flokknum. Hann tók ábyrgð á innanhússæfingum okkar um veturinn og það var hann sem skráði okkur á Íslandsmót í Reykjavík. Það var hann sem skipulagði fjáröflun okkar fyrir ferðinni, stóð fyrir því að við sjálfir keyptum okkur búninga. Hann reddaði fararstjóra til fararinnar til Reykjavíkur (þar sem sumir foreldrar vildu ekki senda okkur eina í bæinn - enda voru þeir með okkur strákar úr 5. flokki, Halli Pé og Emmi) og liðstjóra sem bjó í Reykjavík. Stebbi var einn á eldra ári og við frændurnir, ég og Rúnar af yngra ári. Fyrir sunnan gekk svo Jónas Vil í skaftið eftir að við höfðum lesið í blöðunum morguninn fyirr mót að nýjar reglur tækju gildi og að 5 leikmenn yrðu inni á vellinum í einu og þar af einn markvörður.

Þetta hefði ekki verið hægt nema af því að strákur á 14. ári tók af skarið og kom sér og félögum sínum þangað sem við áttum að vera af brjálæðislegum dugnaði á tímabili þegar enginn nennti að sinna knattspyrnumálum í Víkinni nema hann.  ¶ 6:45 e.h.