Gott kaup Ég var rétt nýfarinn að spila á kassagítarinn þegar mamma fékk mig til að spila og syngja á skemmtun sem Slysavarnarkonur stóðu fyrir í Félagsheimili Bolungavíkur eitthvert laugardagssíðdegi haustið 1987 eða snemma árs 1988. Ég var ekki vitund kvíðinn og fannst þetta ekkert mál. Ég labbaði niðureftir með gítarinn í tösku og bros á vör. Á leiðinni mætti ég Gunnari Halls sem var að labba út Miðstrætið. hann spurði mig hvort ég væri farinn að spila á gítar og óskaði mér góðs gengis á skemmtuninni. Það er til mynd sem Kristján Jónatans tók af mér þar sem ég stend þarna á sviðinu í peysu og gallabuxum með bót. Ég fékk ekkert greitt fyrir þessa skemmtun en strax í hádeginu á mánudeginum á eftir fékk ég tilboð um fyrsta djobbið á tónlistarsviðinu.

Ég var á leiðinni heim úr skólanum til að skella í mig grillaðri samloku með skinku, osti og sinnepi sem ég var vanur að skola niður með krækiberjasaft. Það var á Miðstrætinu, fyrir ofan Ráðhúsið, sem Gunnar Halls stoppaði bílinn sinn og bauðst til að skutla mér heim. Mér fannst það fallega gert hjá honum, en ég var nánast kominn heim, svo þetta var eitthvað skrítið. Ég hélt hann ælaði að skamma mig og fyrstu sekúndurnar í framsætinu fóru í að hugsa til baka og reyna að muna hvort ég hefði nýlega gert eitthvað af mér. Gunnar byrjaði á því að segja mér að hann hefði frétt að þetta hefði verið gott hjá mér á skemmtuninni hjá Slysavarnarkonunum. Og hann vildi nú að ég spilaði fyrir Lionsmenn á árshátið þeirra. Ég fengi greitt fyrir það!!!!!

Dagbjartur var gjaldkeri í stjórn Lions og bauð mér kaup sem var ekkert slor. Það væri alveg ásættanlegt kaup enn í dag. Ég spilaði fjögur lög (ég man að eitt þeirra var Frelsarans slóð af plötunni Dögun með Bubba - þetta var nýtt lag). Díllinn var: Þúsundkall fyrir lagið.  ¶ 7:16 f.h.