Skata i sveitinni Halli Guðfinns bauð okkur í skötu í hádeginu í gær. Ég fór með stóru krakkana með mér en Gréta var heim og Hringur svaf á meðan. Það var fjórréttað í skötuveislunni á Miðhúsum. Það var vel kæst soðin skata, það var bragðmild tindabkkja, það var orginal saltfiskur og svo hnausþykkur kaldur grjóni með þeyttum rjóma í eftirrétt. Ég hef yfirleitt borðað skötuna á Þorláksmessu en það hef ég ekki gert vegna þess að mér finnist hún svo góð heldur kann ég vel við þennan sið og geri sem sagt mitt til að viðhalda honum. En í gær kunni ég barasta ágætlega við skötuna. ég lét vaða í þessa sterku skötu og líkaði bara vel. Er trixið ekki bara að setja nógu mikinn hnoðmör út á fiskinn og kartöflurnar og að reyna að hafa smjörlagið á rúgbrauðsneiðinni a.m.k. jafnþykkt brauðsneiðinni? Ég sparaði alla vega ekki þennan fína mör sem Halli hafði sjálfur hnoðað. Hann bar sig mjög fagmannlega að matseldinni. En sjálfur hafði hann náttúrulega ekki alist upp við að borða kæsta skötu frekar en annan mat sem bragð er af. Þarna var fólkið á bæjunum tveimur á Miðhúsum og Guðmundur Ketill og svo kom Hjalli Gunn og fjölskylda. Það var gaman þessu.  ¶ 11:38 f.h.