Rafmagnsleysi
Á aðfangadag 1989 fór rafmagn af bænum (einu sinni sem oftar) og hljómsveitin Gröðu gítarnaglarnir sat öll við kertaljós í herberginu mínu á Holtastígnum og samdi jólalag. Textinn fjallaði um það sem var mest að plaga meðlimi þessarar hljómsveitar alla tíð, ágenga stelpu. Mamma var í eldhúsinu eitthvað að fást við mat og ég man að boðskapurinn fór ekkert sérstaklega vel í hana.
Seinna rak þessi hljómsveit gistiheimili í Reykjavík sem hýsti eingöngu veðurteppta Vestfirðinga og þar var yfirleitt fullbókað.
Gunni vinur minn á Skaganum laug því einhverju sinni að Kiddu rokk þegar þau voru í kringum fermingu að það hefði slegið út rafmagninu á heimili hans og maturinn eyðilagst. Fjölskyldan hefði haft snarl á aðfangadagskvöld. Kidda er svo góðhjörtuð, má ekkert illt sjá eða heyra, að hún var að leggja af stað til hans með nýjan jólamat þegar hann hringdi til að leiðrétta sig.