Klukk Klukkið mitt tengist skólavist minni í Grunnskóla Bolungavíkur

1. Þegar ég var 12 ára var ég síhrækjandi. Einu sinni gleymdi ég mér og hrækti eftir að ég var kominn inn í forstofuna í kjallarunm í skólanum. Það var náttúrulega slabb og snjór út um allt gólf þannig að þetta sást svo sem ekki en einhver lét vita af þessu og Kitti gangó sá til þess að ég skúraði allt gólfið.
2. Ég gerði einu stafsetningarvillu í fyrsta stílnum sem lagður var fyrir bekkinn minn. Ég skrifaði stóran upphafsstaf í orðinu karl.
3. Á tíu árum í skólanum náði ég að verða einhverntíma skotinn í fjórum bekkjarsystrum mínum.
4. Mér var bara einu sinni kastað út úr tíma (nema þegar bekkurinn allur fékk að fjúka eða allir strákarnir). Það var í 4. bekk. Þegar kennarinn, Dóra Kondrup, hafði skroppið frá fórum við nokkur í leik sem gekk út á að kasta einingakubbunum sem notaðir voru í stærðfræðinni um alla stofuna. Ég og Gummi Hrafn vorum of seinir að átta okkur á að kennarinn væri að koma inn í stofuna og vorum gripnir glóðvolgir.
5. Og eitt sem ekki tengist skólanum. Þegar það atvik varð var ég svo lítill að Halli Pé, sem er ári yngri en ég og var besti vinur minn í þá daga, man ekki einu sinni eftir þessu. Þannig var að fjölskylda hans bjó í íbúð í kjallara húss bæjarkóngsins, Einars Guðfinnssonar, sem var afi Halla. Þótt þetta hús sé svo enginn stórbrotinn arkitektúr hefur það samt sem áður mjög sérstaka stöðu í bæjarfélaginu, það er stórt, það stendur á fallegum og áberandi stað, húsið og umhverfi þess var alla tíð snyrtilegt og í því bjuggu þau hjónin Einar og Elísabet. Einn daginn vildi Halli meina að mamma hans hefði beðið okkur um að mála fyrir sig húsið. Ég trúði honum vel, því ég var nú málarasonur. Mér fannst bara reglulega skynsamlegt af Helgu að biðja okkur um þetta af þeim ástæðum. Nú við fundum græjur í verkið og vorum komnir aðeins af stað þegar eftir okkur var tekið.  ¶ 9:41 f.h.