Gamlir taktar og nýir taktar Þegar ég var púki fór ég gjarnan aleinn til Reykjavíkur að hitta tannlækni. ég flaug þá stundum með morgunvélinni og flaug aftur heim seinni partinn. Þá gekk ég um götur höfðustaðarins og leit inn í verslanir sem seldu hljóðfæri eða hljómplötur. Það var Skífan og Hljóðfærahús Reykjavikur, Rín, Gítarinn, Safnarabúðin, Grammið, Safnarabúðin og Paul Bernburg. Ég endurtók leikinn í gær. Rifjaði upp gamla takta og gekk milli hljóðfæraverslana. Í þetta skiptið var munurinn sá að ég endaði á að kaupa mér hljóðfæri og magnara. Ég keypti rauðan rafbassa í Rín og pínulítinn bassamagnara í Tónabúðinni. Þetta eru ekkert merkileg merki sem ég var að fá mér; Dean og Pevey.

Ég hef stöku sinnum lent í að spila á bassa. Vandamálið er bara að ég get ekkert spilað á hann. En nú get ég alla vega æft mig heima og reynt að ná nógu góðum tökum á honum til að getað bjargað mér. Það er mjög gaman að spila á bassa. Ég gæti samt trúað að væri enn skemmtilegra ef maður kynni nú eitthvað.  ¶ 11:13 f.h.