Undirbúningur Lykillinn að markmiðum manns getur oft legið í því að undirbúa sig vel. Til að ná sínu fram á fundi þar sem taka á ákvörðun um eitthvert efni getur það ráðið úrslitum að vera betur undirbúinn en aðrir sem sitja fundinn. Þessar hugleiðingar varða síðustu færslu.

Ég eyddi dágóðum tíma í að undirbúa mig fyrir fund sem haldinn var í gær. Ég var með innlegg í umræðuna, tillögur og hugmynd sem ég var búinn að vinna í og fullvissa mig um að gæti virkað sem lausn á vandanum sem upp var kominn. Hinir fundarmennirnir voru óundirbúnir. Fyrr um daginn sem fundurinn var haldinn var ég búinn að kynna hugmyndir mínar á réttum stöðum. Þannig að ég hafði meðbyr á fundinum allan tímann. Allir gengur sáttir út, nema einn, sem var fúll. En ég er sáttur og ég veit að kollegarnir eru mér þakklátir. Niðurstaða fundarins var algjörlega eins og ég hafði óskað mér að hún yrði. Og nú er ég ánægður með mig!

Á fundinum kom í ljós verulegur áherslumunur skólastjórnenda og mín á tilgang og fyrirkomulag valkennslu á unglingastigi. Það er spennandi. Annars er svo sniðugt að þegar kemur að málamiðlunum í málefni sem er fólki mikið hjartans mál þá verða einhverskonar átök. Í Grundaskóla vorum við á unglingastiginu langoftast sammála um leiðir og áherslur í kennslu og mótun skólaandans. Samt sem áður urðu átakafundir. Skiljiði: Allir á sama máli en samt var hægt að takast á. Það er margt skrítið í henni veröld! En akkúrat þetta atriði gerir það kannski að verkum að okkur tókst, eins og fyrirrennurum okkar líka, að viðhalda góðum skólaanda og halda uppi skemmtilegu skólastarfi með ánægðum nemendum.

Það er þá e.t.v. eftir allt saman þess virði að rífast um ekki neitt?
  ¶ 9:04 f.h.