Komin heim (Ferðasaga) Lagt var af stað um leið og fréttir höfðu borist af því að vegurinn um Ísafjarðardjúp væri orðinn fær, en þó ekki fyrr en Sigurgeir Jóhanns var búinn að riðja snjóinn af Holtastígnum. Þetta var um tvöleytið. Ferðin gekk vel inn í Mjóafjörð en þá vöknuðu krakkarnir og við tóku pissustopp og bleijuskiptingar með jöfnu millibili. Við náðum ekki komast yfir Steingrímsfjarðarheiði fyrr en orðið var dimmt. Þá var farið að bæta í vind og farið að skafa svolítið yfir veginn. En við vorum í Hólmavík um kvöldmatarleytið og fengum okkur vegasjoppumat. Framhald ferðarinnar var svipað. Dimmt og veðrið að versna. Ég þakkaði nokkrum sinnum mínum sæla fyrir að við skyldum ekki hafa verið á ferðinni klukkutíma síðar og að við vorum að aka suður en ekki vestur. Þá hefði Ennishálsinn orðið okkur erfiður.

Í Norðurárdal í Borgarfirði voru dimm él en við sluppum alltaf við alvöruveður, alveg þangaði til á Kjalarnesi. Þar var blindbylur og óöryggir ökumenn að lalla eftir veginum. Í Grafarvogi rákumst við lika á unga ökumenn sem höfðu stöðvað bílana á miðjum veginum og voru augljóslega búnir að gefast upp, settu bara viðvörunarljósin á og biðu (sjálfsagt eftir því að pabbi kæmi og bjargaði þeim úr ógöngunum).

Við ákváðuðm að fresta síðasta áfanga ferðarinnar til morguns og fara í björtu yfir Hellisheiði. Fengum gistingu hjá Perlu Maríu. Í morgun var svo lögreglan búin að vara fólk við að fara Hellisheiði þannig að við fórum Þrengslaveginn. Sú ferð gekk vel en þa ðvar þungfært upp frá Reykjavík og að Litlu kaffistofunni eða þar um bil. Svo var færið barasta gott þangað til leggurinn Þrastalundur - Reykholt tók við með svívirðilegri hálku og hvassviðri. En við komumst þó heim að lokum án þess að lenda í nokkurm vandræðum vegna veðurs eða færðar. Málið er bara að flýta sér ekki, aka eftir aðstæðum og fylgjast með fréttum af færðinni.  ¶ 5:29 e.h.