Blóð upp um alla veggi í bílskúrnum Það fylgir því að búa í sveit að þar er nábýið við náttúruna og blessuð dýrin meira en í bæjunum. Það kom t.d. á daginn í gær og svo aftur í dag. Í fyrsta sinn á ævinni (eða ég man í það minnsta ekki betur) veiddi ég mús. Þessari mús mætti ég í þvottahúsinu í gærmorgun og taldi mig svo hafa náð henni ofan í pizzukassa inni í bílskúr og hent henni út. En til öryggis keypti ég músafellu í Bjarnabúð og egndi fyrir kvikindinu. Nú í morgun var svo músin komin í felluna, rétt hékk í henni á annarri framlöppinni. Þetta hafði því greinilega ekki gengið í gær með pizzukasann. Það var því fyrsta verk dagsins í dag að lóga greyinu. Til þess þurfti ég fyrst að safna kjarki, svo að ná í Hákon til að halda í höndina á einhverjum óhræddum á meðan ég fremdi þetta grimmdarverk. Síðan sótti ég hamar og ......

Mér þótti þetta sóðalegt og alls ekki gaman. Ég lærði svo snyrtilegri aðferð við þetta í dag; að henda fellunni með músinni í einfaldlega í vatnsfötu og bíða svo smástund!

Þetta ævintýri mitt þótti fólkinu ekkert merkilegt þegar ég var að segja frá því í gær og í dag. Hvort sem það eru börn eða fullorðnir þá virðast allir hafa meir reynslu af veiðiskap af þessu tagi en ég. Ég ætla nú samt að vona að ég þurfi ekki að fara að standa í þessu í allan vetur.  ¶ 5:05 e.h.