Miðlunartillagan #2 Sumir kennarar hafa haldið fram þeirri skoðun að þeir lækki í launum verði miðlunartillaga ríkissáttasemjara samþykkt. Það er reyndar frekar óvarlegt að fullyrða að einhver lækki í launum. Því sá sem telur sig gera það hefur fram til þessa haft traust yfirmanna sinna til að bera talsverða ábyrgð eða að framlag hans hefur verið vel metið og hann hlotið fyrir það ákveðna umbun í formi nokkurskonar bónus-launa. Hann lækkar ekki nema að hann njóti ekki sama trausts á næsta ári.

Jæja, það gæti svo sem gerst t.d. með breyttum áherslum í starfi viðkomandi skóla eða nýjum stjórnendum með nýjar útdeilingarreglur launapottsins. En engu að síður held ég að næstum enginn komi til með að lækka í launum, þótt hækkunin verði reyndar óveruleg. Í mínu tilfelli er það þannig að laun mín lagast svolítið á þessu skólaári en versna svo í upphafi þess næsta. En fái ég eitthvað úr potti skólastjórans, 2-3 flokka, lækka ég ekki heldur standa laun mín nokkrun veginn í stað frá hækkuninni þar á undan.

Ég veit ekki hvort hægt verður að ná meiri árangri að þessu sinni en mig langar til að láta sverfa til stáls. Leiðrétta þetta í eitt skipti fyrir öll. Það er ekki víst að farið verði í viðlíka baráttu í bráð. Mér finnst að laun grunnskólakennara, framhaldsskólakennara og hjúkrunarfræðinga ættu að vera svipuð. Þau voru það einhverntíma. Nú ber nokkuð í milli. Það vil ég að verði lagað. Eftir það getum við gengist inn á sömu próesentuhækkanir launa og þær stéttir. Því meðan laun okkar eru lærri en þessara viðmiðunastétta breikkar bilið sífellt jafnvel þótt prósentuhækkun launanna verði sú sama á löngu tímabili. Það segir sig sjálft!

Næsta blogg verður að vera um eitthvert skemmtilegra efni!

Hilsen
  ¶ 10:34 e.h.