Leynivinur Það er leynivinaleikur í gangi í vinnunni. Þetta finnst mér alltaf erfitt. Mig skortir svo oft hugmyndir til að sýna leynivininum þann hug sem honum ber. Reyndar bar vel í veiði hjá mér fyrsta daginn. Þá skrapp ég heim í hádeginu. Þegar ég var nýsestur við skyrát var bankað og úti stóð Hulda Hildibrands, stelpa sem leigir í kjallaranum hjá okkur. Með henni var Hildibrandur faðir hennar, hákarlsverkandi í Bjarnarhöfn á Snæfellsnesi. Nú þeim var náttúrulega boðið inn og við spjölluðum svolítið. Þegar þau svo kvöddu okkur rétti Hildibrandur mér vænan og vel kæstan hákarlsbita. Nú ég skar náttúrulega flís af góðgætinu handa leynivini mínum.

Daginn eftir hafði leynivinurinn skorið bitann niður og skilið eftir á öllum samverustöðum starfsmanna í skólanum.

Í morgun sendi ég leynivininum svo góðgæti úr Brauða- og kökugerðinni. Og í dag setti ég saman disk með nokkrum vinalegum lögum sem ég fann inni í tölvunni minni.

Hafa lesendur hugmynd að næsta útspili?

Sá sem á að gleðja mig í þessum leynivinaleik fer mjög dult með vinarþelið. Ég hef í það minnsta enn ekki komið auga á sendingar hans.   ¶ 11:05 e.h.