Enn af lestri Hákoni fannst bókin svo erfið í gær að hann gafst upp á að lesa. Ég hld hann hafi nú bara verið orðinn syfjaður. Ég las fyrir hann í staðinn. Það er bókin....æi nú man ég ekki hvað hún heitir, en hún er um stelpu sem í heimsókn hjá ömmu sinni í þorpi úti á landi og hjjá henni finnur hún stein sem er þeirrar náttúru að hann gerir hana ósýnilega. ÞEtta er vel skrifuð bók sem við fílum báðir tveir. Um daginn lásum við nýja Múmínálfabók. Ég hef ekki lesið þá áður. Þetta er rosalega flottur texti. En ég næ nú ekki laveg áttum í þessari Múmínveröld. Ekki Hákon heldur, en hann skynjar líka hvað textinn er flottur og steinþegir og hlustar af athygli. Svo segir hann mömmu sinni, þegar hún fer að tala um það við hann að þeta sé nú leiðinleg bók, að hún sé ekkert leiðinleg, það sé bara erfitt að skilja, en það sé fullt af flottum orðum í henni. „Já mamma, morrinn og svona. Pabbi manstu?!!!“

Ég var í tónfræðiprófi í dag. Búinn með þrjú stig. Ég veit að ég fæ ekki tíu í þetta skiptið. Svo er það samsöngur seinna í dag. Ég ætla að spila á gítar fyrir einn söngnemandann. Þess vegna hef ég verið að safna nöglum á fingrum hægri handar. Hafa þetta svolítið pró í þetta skiptið. Það er agalegt að sjá mig!

Við ætlum að keyra öll til Bolungavíkur á föstudaginn og vera þar yfir helgina.

Góðar stundir,

Kv.
Kalli  ¶ 4:39 e.h.