Pylsur Pylsurnar fóru ágætlega í mig en hrái laukurinn var eitthvað að trufla mig. Mér fannst ég hafa étið kíló af lauk. Hræðilegt óbragð. Svo freistaðist ég til að kaupa mér kók í gærkvöldi og svolgraði því í mig, nánast í einum teig, því um leið ég tók fyrsta sopann fékk ég það á tilfinninguna að ef ég ropaði nógu mikið losnaði ég við óbragðið. Þetta er ekki lekkert umræðuefni en af því að ég er ekki frá því að þetta hafi virkað langar mig að benda á þetta húsráð: Eftir óhóflegt laukát er gott að þamba kók og reyna eftir fremsta megni að ropa sem allra mest. Við það minnkar óbragðið og þér finnst það jafnvel hverfa alveg.

Hákon fór einn í skólann í gærmorgun og ég spurði hann hvort hann hafi ekki örugglega farið beina leið í skólann og hvort hann hafi nokkuð komið of seint. Hann skildi nú ekki alveg þetta með að koma of seint. En sagði að sumir hefðu komið á eftir sér. En hann gat ekki gengið rakleitt í skólann því hann sá risastóran ánamaðk og varð að fylgja honum í mldina og sjá til þess að hann kæmist óskaddaður ofan í jörðina!

Tinna hringdi í gær og bauð hnum í afmæli á miðvikudag. Það er nú svolítið fyrirtæki að skella sér í bæinn svona seinnipatinn. Ég get það alla vega ekki en aldre að vita hvort Gréta á séns.

Sjáumst  ¶ 4:06 e.h.