Hverjir lesa?

Það er mjög skemmtilegt við félagsheimilið Aratungu að þar er rekið mötuneyti. Þangað koma þeir sem vinna á hreppsskrifstofunum, í skólanum, sundlsauginni og mjög margir iðnaðarmenn sem eru að vinna í hverfinu og borða hádegismatinn saman. Eins stór fjölskylda. Ég borða stundum þarna.

Þannig var það í gær. Þá kemur nýi oddvitinn til mín og spyr mig hvort ég hafi sofið vel. Það kom svolítið á mig af því að um nóttina hafði ég verið að skrifa færsluna hérna svolítið neðar um kjarkleysi og skammtímahugsun stjórnvalda í sveitinni. Mér fannst hann vera mjög vakandi. Var hann virkilega að lesa bloggið mitt?

Nei, hann var þá bara svona hugulsamur að spyrja um heilsu Hrings, sonar míns, sem var í aðgerð vegna eyrnabólgu. Við höfðum rætt þetta nokkrum dögum áður. En ég varð náttúrulega að segja honum frá bloggfærslunni og sendi honum svo slóðina í tölvupósti. Kannski það verðir bara komin vegur til mín á morgun og lóðin sléttuð og tyrfð?



P.s. Reyndar er klukkan á blogginu mínu alveg kolvitlaus, svo það er ekkerrt að marka tímasetninguna á því hvenær ég á að hafa bloggað.