Passíusálmarnir (í næstsíðasta sinn)

Jæja, þá er búið að flytja Passíusálmana. Það hefur aldrei komið fleira fólk í Skálholtskirkju.

Flutningurinn heppnaðist vel (reyndar var ég sjálfur ekki eins einbeittur og ég var þegar við fluttum þetta í Hallgrímskirkju um daginn og ég var lengi í gang í gær). En annars var þetta betri konsert en sá fyrri. Hljóðið var miklu betra og hljóðfæraleikararnir miklu hugrakkari að gefa hver öðrum rými og spila ekki, til að leggja áherslu á eitthvað sem var að gerast hjá öðru hljóðfæri í vissum lagpörtum. Hugrekki af þessu tagi er mikilvægt í öllu samspili og kannski það element sem á stærstan þátt í að hljóð verða tónlist.

Mér hefur þótt sérstaklega ánægjulegt að fá að vera þátttakandi í þessu verkefni. Mér hefur farið mikið fram í nótnalestri á meðan á því hefur staðið og ég hef kynnst skemmtulegu fólki. Svo er nú hver klukkustund á spjalli við tónskáldið eins og að sitja heilt námskeið í einhverri fræðigrein. Karlinn er fjölfróður, stálminnugur, snjall sögumaður og hann hefur góða nærveru.