Helgin - dagbok

Ég fór á tónleika í gærkvöldi. Þetta voru merkilegir tónleikar. Sjálfur Gunnar Þórðarson söng lög sín og lék sjálfur undir á kassagítar. Þetta var víst í fyrsta sinn á 45 ára tónlistarferli Gunnars sem hann kemur fram einn og óstuddur. Nú, þetta var auðvitað algjörlega frábært hjá honum. Allir vita að eftir hann liggur heill haugur af tónlist og þar innan um eru algjörar perlur. Þetta er fjölbreytt hjá honum, oft tiltölulega flóknar hljómasamsetningar en laglínurnar engu að síður fallegar og auðlærðar. Oft tók salurinn undir með honum. Hann náði upp fínni stemningu. Það sem mér þótti áhugaverðast við tónleikana var að fylgjast með Gunnari leika á gítarinn. Það er alveg hreint fáránlegt hverju hann getur náð út úr hljóðfærinu. Hann er alveg fantagóður hljóðfæraleikari.

Hingað kom frænka mín til að gæta Perlu Maríu og Hrings meðan ég skrapp á tónleikana. Hún heitir Lára og er dóttir Öldu systurdóttur pabba. Fóstrið gekk vel. Ég vona að ég geti aftur leitað til Láru og beðið hana að passa krakkana.

Gréta og Hákon fóru suður til Rvk. Hákon hitti Gabríel Daða, vin sinn úr sveitinni. Þann sem flutti til Þýskalands fyrir rúmu ári síðan. Sá sem Hákon var hjá í sumar í Þýskalandi. Mamma hans var að vinna í Reykjavík í nokkra daga og hann fékk að fylgja henni og hitta fjölskylu og vini sem hann á hérna á Íslandi. Gréta fór aftur á móti til að lyfta sér upp og vera með fjölskyldunni á ánægjulegum tímamótum.