Stafsetning

Einu sinni var ég bara svona la-la í stafsetningu. Ég man að þetta var aldrei neitt vandamál í skóla hjá mér. En þegar ég tók svona mega-erfitt, gildrum troðið og lúmskt stafsetningarpróf í fyrstu vikunni á fyrsta árinu í Kennó, varð ég svo stressaður að ég klúðraði því algjörlega og gerði 18 villur. Mánuði síðar var ég aðeins orðinn meira kúl á því og gerði tvær villur. Núna hef ég kennt stafsetningu, eða alla vega prófað nemendur í stafsetningu, oft á ári í 6 ár. Ég er orðinn nokkuð góður í þessu. Skárra væri það nú! Þó er ég langt frá því að vera pottþéttur, en þá kem ég mér yfirleitt undan því að skrifa orðið sem ég veit ekki hvernig er stafsett og vel bara annað orð, eða önnur orð, í staðinn.

Ég er nú bara að segja frá þessu því ég sit hérna með svona próf fyrir framan mig sem ég ætla að leggja fyrir í 10. bekk á morgun. Þar eru þessi klassísku stafsetningaræfingaorð, eins og t.d. flykktust, dirfsku sigldu, hvatt til dáða, tortryggni, íslenskum með litlu í-i og kynskipting. Ég sakna systkinanna og annarra!